wieko (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈvʲjɛkɔ], AS: [vʹi ̯eko], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) wierzchnia część skrzyni, trumny lub walizki stanowiąca jej zamknięcie
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wieko wieka dopełniacz wieka wiek[1] celownik wieku wiekom biernik wieko wieka narzędnik wiekiem wiekami miejscownik wieku wiekach wołacz wieko wieka - przykłady:
- składnia:
- (1.1) wieko + D.
- kolokacje:
- (1.1) wieko skrzyni / trumny
- synonimy:
- (1.1) pokrywa, dekiel, klapa
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- zdrobn. wieczko n
- związki frazeologiczne:
- Bóg ma skrzynię bez wieka, nakarmi każdego człowieka
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-0113111-X, s. 1154.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.