dekiel (język polski)

dekiel (1.1)
dekiel (1.2)
dekiel (1.6)
wymowa:
IPA: [ˈdɛcɛl], AS: [deḱel], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) szczelna pokrywa, dopasowana pokrywka
(1.2) daw. okrągła barwna czapka korporancka[1]
(1.3) przen. slang. głowa
(1.4) mot. kołpak koła samochodowego
(1.5) obraź. ktoś głupi, irytujący
(1.6) gw. (Górny Śląsk) pokrywka na garnek[2]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Podaj mi dekiel od słoika.
(1.3) Chyba masz coś z deklem.
(1.5) Nie rozmawiaj z tym deklem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pokrywka
(1.2) rondel[3]
(1.3) czerep
(1.5) świr, palant
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. dekielek m
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Deckel (pokrywka)[4] < niem. decken
uwagi:
tłumaczenia:
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: głowa
(1.4) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kołpak
(1.6) zobacz listę tłumaczeń w haśle: pokrywka
  • angielski: (1.1) lid
  • szwedzki: (1.1) lok n
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „dekiel” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ Joanna Furgalińska, Ślónsko godka. Ilustrowany słownik dla Hanysów i Goroli, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010, ISBN 978-83-01-16438-6, s. 128.
  3. ↑ Małgorzata Szubert, Leksykon rzeczy minionych i przemijających, Muza, Warszawa 2004, ISBN 83-7319-486-X, s. 56.
  4. ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 50.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.