waluta (język polski)

wymowa:

IPA: [vaˈluta], AS: [valuta] ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wymienialny środek płatniczy

(1.2) bank. oficjalna jednostka monetarna danego państwa; zob. też waluta w Wikipedii

(1.3) pot. łatwo wymienialny (w danym kraju) środek płatniczy (w Polsce np.: dolar, euro, daw. marka)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	waluta	waluty
dopełniacz	waluty	walut
celownik	walucie	walutom
biernik	walutę	waluty
narzędnik	walutą	walutami
miejscownik	walucie	walutach
wołacz	waluto	waluty

przykłady:

(1.1) Walutą Japonii jest jen.

składnia:

kolokacje:

(1.3) twarda waluta • ciężka waluta • płacić w walucie • kantor wymiany walut

synonimy:

(1.1) jednostka monetarna, jednostka pieniężna

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) pieniądz

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. przewalutowanie n, przewalutowywanie n, walutowanie n

czas. przewalutować dk., przewalutowywać ndk., walutować ndk.

przym. walutowy

związki frazeologiczne:

twarda waluta

etymologia:

wł. valuta → waluta^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) currency
• arabski: (1.2) عملة ż
• białoruski: (1.2) валюта ż
• bułgarski: (1.1) валута ż; (1.2) валута ż; (1.3) валута ż
• chiński standardowy: (1.2) 元 (yuán)
• chorwacki: (1.2) valuta ż
• czeski: (1.2) měna ż, valuta ż
• duński: (1.2) valuta
• esperanto: (1.2) valuto, monunuo
• gruziński: (1.2) ვალუტა (waluta)
• gudźarati: (1.2) ચલણ n (calaṇa)
• hiszpański: (1.2) moneda ż, divisa ż
• interlingua: (1.2) valuta
• japoński: (1.2) カレンシー
• jidysz: (1.2) וואַלוטע ż (walute)
• kataloński: (1.1) moneda ż; (1.2) unitat monetària ż, moneda
• koreański: (1.2) 돈
• niemiecki: (1.1) Währung ż
• nowogrecki: (1.2) νόμισμα n (nómisma)
• rosyjski: (1.2) валюта
• szwedzki: (1.2) valuta w
• ukraiński: (1.2) валюта ż
• włoski: (1.2) valuta ż

źródła: