trut (język polski)

trut (1.1)
wymowa:
IPA: [trut], AS: [trut]
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) przest. ent. pszcz. truteń[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Najsłabszemi zaś są szczęki u trutów, gdy te ich nigdy używać nie potrzebują. (sic!)[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) truteń, przest. trąd, trucień
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) pszczoła
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. truteń m, trutówka ż, trutowisko n
przym. trutowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „trut” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ Ogrodnik i Pszczelarz 1909, Rok 1909, Nr 2, str. 7

trut (esperanto (morfem))

wymowa:
znaczenia:

morfem

(1.1) icht. pstrąg
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pochodne:
rzecz. truto
związki frazeologiczne:
etymologia:
ang. trout
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.