tracz (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) robotnik pracujący na traku
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tracz tracze dopełniacz tracza traczów celownik traczowi traczom biernik tracza tracze narzędnik traczem traczami miejscownik traczu traczach wołacz traczu tracze - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tracz traczowie dopełniacz tracza traczów celownik traczowi traczom biernik tracza traczów narzędnik traczem traczami miejscownik traczu traczach wołacz traczu traczowie depr. M. i W. lm: (te) tracze - przykłady:
- (1.1) Widzę nurkujące co chwilę tracze nurogęsi, tracze długodziobe i bielaczki[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. traczyk mzw, Tracz ż/mos, Traczyk ż/mos, Tracze nmos
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zob. też tracz w Wikipedii
- (1.1) zobacz też: tracz nurogęś • tracz długodzioby • tracz chiński • tracz bielaczek
- tłumaczenia:
- baskijski: (1.1) zerra
- esperanto: (1.1) merĝo
- fiński: (1.1) koskelo
- hiszpański: (1.1) serreta ż
- rosyjski: (1.1) крохаль
- słowacki: (1.1) potápač
- źródła:
- ↑
Hasło „Mergus” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia. - ↑ JACEK TYBLEWSKI, Dziennik Polski, 18/02/2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.