trącić (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈtrɔ̃ɲʨ̑iʨ̑], AS: [trõńćić], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ą  ​

znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. trącać)

(1.1) zob. trącać

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(2.1) wydzielać lekki zapach, raczej nieprzyjemny

czasownik zwrotny dokonany trącić się (ndk. trącać się)

(3.1) zob. trącać się

(3.2) pot. zob. trącać się

odmiana:

(1-3) koniugacja VIa

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		trącić
czas teraźniejszy		trącę	trącisz	trąci	trącimy	trącicie	trącą
czas przeszły	m	trąciłem	trąciłeś	trącił	trąciliśmy	trąciliście	trącili
	ż	trąciłam	trąciłaś	trąciła	trąciłyśmy	trąciłyście	trąciły
	n	trąciłom	trąciłoś	trąciło
tryb rozkazujący		niech trącę	trąć	niech trąci	trąćmy	trąćcie	niech trącą
pozostałe formy czas przyszły m będę trącił, będę trącić będziesz trącił, będziesz trącić będzie trącił, będzie trącić będziemy trącili, będziemy trącić będziecie trącili, będziecie trącić będą trącili, będą trącić ż będę trąciła, będę trącić będziesz trąciła, będziesz trącić będzie trąciła, będzie trącić będziemy trąciły, będziemy trącić będziecie trąciły, będziecie trącić będą trąciły, będą trącić n będę trąciło, będę trącić będziesz trąciło, będziesz trącić będzie trąciło, będzie trącić czas zaprzeszły m trąciłem był trąciłeś był trącił był trąciliśmy byli trąciliście byli trącili byli ż trąciłam była trąciłaś była trąciła była trąciłyśmy były trąciłyście były trąciły były n trąciłom było trąciłoś było trąciło było forma bezosobowa czasu przeszłego trącono tryb przypuszczający m trąciłbym, byłbym trącił trąciłbyś, byłbyś trącił trąciłby, byłby trącił trącilibyśmy, bylibyśmy trącili trącilibyście, bylibyście trącili trąciliby, byliby trącili ż trąciłabym, byłabym trąciła trąciłabyś, byłabyś trąciła trąciłaby, byłaby trąciła trąciłybyśmy, byłybyśmy trąciły trąciłybyście, byłybyście trąciły trąciłyby, byłyby trąciły n trąciłobym, byłobym trąciło trąciłobyś, byłobyś trąciło trąciłoby, byłoby trąciło imiesłów przymiotnikowy czynny m trącący, nietrącący ż trącąca, nietrącąca trącące, nietrącące n trącące, nietrącące imiesłów przysłówkowy współczesny trącąc, nie trącąc rzeczownik odczasownikowy trącenie, nietrącenie

przykłady:

(1.1) Nie wiem, co mi strzeliło do głowy, ale widząc jakieś dwie porządnie ubrane kobiety, podszedłem do nich i zapytałem, czy nie wiedzą, gdzie można by tu przenocować. Jedna z nich z miejsca odpowiedziała, że u niej. Robert mnie trącił, ale postanowiłem brnąć dalej^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) gw. (Śląsk Cieszyński) sturzić

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. trącenie n, trącanie n

czas. trącać ndk.

związki frazeologiczne:

trącić myszką

przysłowie: czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: trącać

• angielski: (2.1) smell
• duński: (2.1) at lugte (af ngt)
• jidysz: (1.1) אַ שטופּ טאָן (a sztup ton)
• rosyjski: (1.1) толкнуть

źródła: