trójjęzyczny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌtrujːɛ̃w̃ˈzɨʧ̑nɨ], AS: [tru•i ̯ẽũ̯zyčny], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę • akc. pob.• gemin.
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) posługujący się trzema językami
- (1.2) napisany w trzech językach
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik trójjęzyczny trójjęzyczna trójjęzyczne trójjęzyczni trójjęzyczne dopełniacz trójjęzycznego trójjęzycznej trójjęzycznego trójjęzycznych celownik trójjęzycznemu trójjęzycznej trójjęzycznemu trójjęzycznym biernik trójjęzycznego trójjęzyczny trójjęzyczną trójjęzyczne trójjęzycznych trójjęzyczne narzędnik trójjęzycznym trójjęzyczną trójjęzycznym trójjęzycznymi miejscownik trójjęzycznym trójjęzycznej trójjęzycznym trójjęzycznych wołacz trójjęzyczny trójjęzyczna trójjęzyczne trójjęzyczni trójjęzyczne nie stopniuje się - przykłady:
- (1.1) Stał się pisarzem trójjęzycznym: pisał po polsku, po francusku i w jidisz[1].
- (1.2) W Monachium zaprezentujemy również oferty prywatne - przygotowane w podobnej szacie graficznej co oferty gminne, w postaci 12 trójjęzycznych, niezależnych kart[2].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) kraj trójjęzyczny
- (1.2) słownik trójjęzyczny
- synonimy:
- (1.1-2) trzyjęzyczny
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: trzyjęzyczny
- źródła:
- ↑ Jerzy Starnawski (red.), Słownik badaczy literatury polskiej - tom IV, 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Andrzej Dembowski, Gazeta Miejska, 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.