telefon komórkowy (język polski)

telefon komórkowy (1.1)
wymowa:
IPA: [tɛˈlɛfɔ̃ŋ ˌkɔ̃murˈkɔvɨ], AS: [telefõŋ kõmurkovy], zjawiska fonetyczne: nazal.-nk- międzywyr.akc. pob.
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) telekom. przenośny telefon komunikujący się z siecią przy użyciu fal radiowych; zob. też telefon komórkowy w Wikipedii
odmiana:
(1.1) związek zgody,
przykłady:
(1.1) W prezencie bożonarodzeniowym Natalia dostała od rodziców upragniony telefon komórkowy.
składnia:
kolokacje:
(1.1) telefon komórkowy na kartę / na abonament
synonimy:
(1.1) pot. komórka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: telefon bezprzewodowy
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.