technokracja (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌtɛxnɔˈkraʦ̑ʲja], AS: [teχnokracʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) polit. ustrój, w którym władzę pełnią specjaliści, technicy i organizatorzy; zob. też technokracja (polityka) w Wikipedii
(1.2) polit. państwo, w którym panuje ustrój technokratyczny
odmiana:
(1.1) [1]
(1.2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. technokrata m, technokratka ż, technokratyzm m
przym. technokratyczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2) gr. τεχνοκρατία (technokratia) → władza techniki; pol. techno- + -kracja < gr. τεχυε (tekhne) → sztuka zrobienia czegoś, umiejętność, gr. κράτος (kratos) → władza
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.