szynka (język polski)

szynka (1.1)

szynka (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈʃɨ̃nka], AS: [šỹnka], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk- 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) spoż. tylna część półtuszy wieprzowej będąca surowcem do produkcji wędlin; zob. też szynka w Wikipedii

(1.2) kulin. spoż. wędlina z szynki (1.1) lub z analogicznej części innego zwierzęcia

(1.3) zdrobn. od szyna

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szynka	szynki
dopełniacz	szynki	szynek
celownik	szynce	szynkom
biernik	szynkę	szynki
narzędnik	szynką	szynkami
miejscownik	szynce	szynkach
wołacz	szynko	szynki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) przednia szynka

(1.2) szynka gotowana / parzona / pieczona / wędzona szynka • szynka parmeńska / praska / serrano / szwarcwaldzka

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1-2)

rzecz.

zdrobn. szyneczka ż

przym. szynkowy

(1.3)

rzecz. szyna ż

przym. szynowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-2) niem. Schinken^[1]

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) ham
• białoruski: (1.1) шынка ż; (1.2) шынка ż
• bułgarski: (1.1) шунка ż
• czeski: (1.1) šunka ż; (1.2) šunka ż
• esperanto: (1.1) ŝinko; (1.2) ŝinko
• francuski: (1.1) jambon m; (1.2) jambon m
• górnołużycki: (1.1) šunka ż; (1.2) šunka ż
• hawajski: (1.1) hame
• hiszpański: (1.1) jamón m; (1.2) jamón m
• islandzki: (1.1) skinka ż; (1.2) skinka ż
• kataloński: (1.2) pernil m
• maltański: (1.1) perżuta ż
• niemiecki: (1.1) Schinken m; (1.2) Schinken m
• norweski (bokmål): (1.1) skinke m; (1.2) skinke m
• portugalski: (1.1) presunto m; (1.2) presunto m
• rosyjski: (1.1) ветчина ż, окорок m
• słowacki: (1.1) šunka ż; (1.2) šunka ż
• ukraiński: (1.1) шинка ż
• wilamowski: (1.1): šyŋki m, śynki m
• włoski: (1.1) prosciutto m; (1.2) prosciutto m

źródła: