surowiec (język polski)
- wymowa:
- IPA: [suˈrɔvʲjɛʦ̑], AS: [surovʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) substancja występująca w przyrodzie, która jest przetwarzana i wykorzystywana w przemyśle
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik surowiec surowce dopełniacz surowca surowców celownik surowcowi surowcom biernik surowiec surowce narzędnik surowcem surowcami miejscownik surowcu surowcach wołacz surowcu surowce - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) surowiec wtórny
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. surowcowy, surowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) raw material
- baskijski: (1.1) lehengai
- bułgarski: (1.1) суровина ż
- czeski: (1.1) surovina ż
- duński: (1.1) råvare w
- esperanto: (1.1) krudmaterialo, kruda materialo
- francuski: (1.1) matière première ż
- hiszpański: (1.1) materia prima ż
- islandzki: (1.1) hráefni n
- japoński: (1.1) 原材料(げんざいりょう)
- kaszubski: (1.1) sërowina ż
- niemiecki: (1.1) Rohstoff m
- nowogrecki: (1.1) πρώτη ύλη ż
- rosyjski: (1.1) сырьё n
- szwedzki: (1.1) råvara w
- ukraiński: (1.1) сировина ż
- włoski: (1.1) materia prima ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.