szeptunka (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta, która leczy zamawianiem^[1]

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szeptunka	szeptunki
dopełniacz	szeptunki	szeptunek
celownik	szeptunce	szeptunkom
biernik	szeptunkę	szeptunki
narzędnik	szeptunką	szeptunkami
miejscownik	szeptunce	szeptunkach
wołacz	szeptunko	szeptunki

przykłady:

(1.1) Kiedy zawiodła medycyna konwencjonalna, chory udał się do szeptunki.

(1.1) W Polsce szeptunki mieszkają głównie na Podlasiu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) szeptunka zamawia chorobę • szeptunka odczynia urok • szukać pomocy u szeptunki

synonimy:

(1.1) szeptucha

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) znachorka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. szept m, szepcik m, szeptanie n, szeptanina ż, szeptaninka ż, szeptanka ż, szeptliwość ż, szepnięcie n, naszept m, naszeptanie n, naszeptywanie n, odszepnięcie n, odszeptanie n, odszeptywanie n, poszept m, poszeptanie n, poszeptywanie n, poszepnięcie n, wyszeptanie n, wyszeptywanie n, zaszeptanie n, zaszeptaność ż

war. szeptucha ż

forma męska szeptun m

czas. szeptać ndk., szeptać się ndk., szepnąć dk., naszeptać dk., naszeptywać ndk., odszeptać dk., odszeptywać ndk., odszepnąć dk., poszeptać dk., poszeptywać ndk., poszepnąć dk., wyszeptać dk., wyszeptywać ndk., wszeptywać ndk., zaszeptać dk., zaszeptać się dk.

przym. szeptliwy, szepczący, zaszeptany

przysł. szeptliwie, szepcząco

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. szeptać + -unka

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) шаптуха ż

źródła: