szałaput (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) książk. żart. ktoś pusty i lekkomyślny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik szałaput szałaputy dopełniacz szałaputa szałaputów celownik szałaputowi szałaputom biernik szałaputa szałaputów narzędnik szałaputem szałaputami miejscownik szałapucie szałaputach wołacz szałapucie szałaputy ndepr. M. i W. lm: (ci) szałapuci - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) fircyk, lekkoduch, letkiewicz, świszczypała, pędziwiatr, paliwoda, pustak, szaławiła, trzpiot, wartogłów, wietrznik[1], szałaputa
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. szałaputa m
- zdrobn. szałaputka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- białor. шалапут, ukr. шалапут
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) шалапут m
- rosyjski: (1.1) шалопут m, шалопай m
- ukraiński: (1.1) шалапут m
- wilamowski: (1.1) śałaput m
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.