pustak (język polski)
pustaki (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈpustak], AS: [pustak]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) daw. lekkomyślny, beztroski człowiek
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pustak pustaki dopełniacz pustaka pustaków celownik pustakowi pustakom biernik pustak pustaki narzędnik pustakiem pustakami miejscownik pustaku pustakach wołacz pustaku pustaki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pustać, pustka, pustkowie, pustota
- zdrobn. pustaczek m
- przym. pustakowy, pusty, pustawy
- przysł. pusto, pustawo
- czas. pustoszeć, pustoszyć
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. pusty + -ak[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Renata Grzegorczykowa, Zarys słowotwórstwa polskiego. Słowotwórstwo opisowe, wyd. III poprawione, Warszawa 1979, s. 23.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.