pustać (język polski)
Pustać (1.1) Lüneburska
- wymowa:
- IPA: [ˈpustaʨ̑], AS: [pustać]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) pustkowie, nieużytki porośnięte niską roślinnością bez drzew[1]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) Pustać Lüneburska
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pustak mrz / mos, pustka ż, pustkowie n, pustota ż
- czas. pustoszeć ndk., pustoszyć ndk.
- przym. pustakowy, pusty, pustawy
- przysł. pusto, pustawo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- niemiecki: (1.1) Brachland n
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.