pędziwiatr (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
- (1.1) ktoś będący ciągle w ruchu i często podejmujący szybkie decyzje bez zastanowienia[1]
- odmiana:
- (1.1)[2]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pędziwiatr pędziwiatry dopełniacz pędziwiatra pędziwiatrów celownik pędziwiatrowi pędziwiatrom biernik pędziwiatra pędziwiatrów / pędziwiatry[3] narzędnik pędziwiatrem pędziwiatrami miejscownik pędziwietrze[3] / pędziwiatrze pędziwiatrach wołacz pędziwietrze / pędziwiatrze pędziwiatry ndepr. M. i W. lm: (ci) pędziwiatrzy / pędziwiatrowie[4] - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) sowizdrzał, lekkoduch, gorąca głowa, narwaniec, paliwoda, szałaput, szaławiła, świszczypała, wartogłów, wietrznik, reg. śl. gónka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. pędzić + wiatr[5]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) вецер m
- bułgarski: (1.1) ветрогон m, ветрогонец m
- źródła:
- ↑
Hasło „pędziwiatr” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
- 1 2
Hasło „pędziwiatr” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „pędziwiatr” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Krystyna Kallas, Kategoria słowotwórcza podobieństwa we współczesnym języku polskim, w: Od fonemu do tekstu. Prace dedykowane Profesorowi Romanowi Laskowskiemu pod red. Ireneusza Bobrowskiego i Krystyny Kowalik, wyd. LEXIS, Kraków 2006, s. 241.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.