stroić (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈstrɔjiʨ̑], AS: [stroi ̯ić], zjawiska fonetyczne: epenteza i ̯ 
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) ubierać ozdobnie, odświętnie
(1.2) doprowadzać do stanu gotowości czy najlepszego porządku
(1.3) muz. nadawać instrumentom muzycznym odpowiednie brzmienie poprzez regulację naciągu strun
(1.4) pogard. przesadnie ubierać

czasownik zwrotny

(2.1) stroić sięubierać się elegancko, wytwornie
odmiana:
(1.1-4) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Popatrz jak Ania stroi swoje lalki!
(1.2) Wczoraj stroiłem lutnię, a dziś na koncercie ukażę wam jej moc i piękno.
(1.3) Mariusz, stroi gitarę.
(1.4) Nie strój tak swojej córki, przecież do lasu jedzie, nie na bal!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) dekorować, ozdabiać, zdobić, przystrajać, wystrajać
(1.2) nastrajać, tonować, nabierać tonu, ostrzyc, lamować, garnirować, podcinać
(1.4) przyodziewać
(2.1) gw. (Górny Śląsk) sztiglować
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wystrój mrz, strojność ż, strój, strojenie, stroik
przym. strojny
przysł. strojnie
czas. wystroić, przystroić
związki frazeologiczne:
stroić chimery • stroić fochy • stroić fumy • stroić miny • stroić mukistroić się w cudze piórka • stroić sobie żarty z
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.