stercus (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) gnój, nawóz[1][2], odchody zwierząt domowych[3]
- (1.2) szlaka, żużel[3]
- odmiana:
- (1) sterc|us, stercoris (deklinacja III);
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik stercus stercora dopełniacz stercoris stercorum celownik stercorī stercoribus biernik stercus stercora ablatyw stercore stercoribus wołacz stercus stercora - przykłady:
- (1.1) Circum oleas autumnitate ablaqueato et stercus addito.[4] → Jesienią okop oliwki dookoła i dodaj obornika.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. stercoro
- rzecz. stercoratio ż, sterculinum n
- przym. stercoralis, stercorarius, stercoratus, stercoreus, stercorosus
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- źródłosłów dla hiszp. estiércol, port. esterco, rum. șterc, wł. sterco
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 643.
- ↑ Słownik łacińsko-polski, opr. Kazimierz Kumaniecki, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 1997, ISBN 8371951523.
- 1 2 Hasło „stercus” w: Słownik łacińsko-polski, red. nauk. Józef Korpanty, t. 2, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-7195-302-X, s. 765.
- ↑ Kato Starszy, De agri cultura, 5, 8
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.