starorzecze (język polski)
starorzecze (1.1) Wisły
- wymowa:
- IPA: [ˌstarɔˈʒɛʧ̑ɛ], AS: [starožeče], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) geogr. jezioro w dolinie rzecznej, stanowiące fragment jej dawnego koryta; zob. też starorzecze w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik starorzecze starorzecza dopełniacz starorzecza starorzeczy celownik starorzeczu starorzeczom biernik starorzecze starorzecza narzędnik starorzeczem starorzeczami miejscownik starorzeczu starorzeczach wołacz starorzecze starorzecza - przykłady:
- (1.1) W długi weekend wybraliśmy się nad pobliskie starorzecza.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) biotop / formowanie się / kształtowanie się / powstanie / środowisko / wody / wypłycanie / zachowanie starorzecza
- synonimy:
- (1.1) jezioro przyrzeczne, paleomeander
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. stary + -o- + rzeka + -e
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) oxbow lake
- fiński: (1.1) juolua
- francuski: (1.1) bras-mort m, bras mort m
- japoński: (1.1) 三日月湖 (mikazukiko)
- niemiecki: (1.1) Altwasser n
- rosyjski: (1.1) старица ż
- szwedzki: (1.1) korvsjö w
- włoski: (1.1) lanca ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.