stęchlizna (język polski)

wymowa:
IPA: [stɛ̃w̃xˈlʲizna], AS: [stẽũ̯χlʹizna], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zapach odczuwany w wilgotnych, niewietrzonych lub zagrzybionych pomieszczeniach
odmiana:
(1.1) blm[1];
przykłady:
(1.1) Zrobiło się duszno, cuchnie stęchlizną, dymem, gotowanym godzinami jedzeniem oraz ludzkim potem, jakbyśmy wstąpili do piekielnego kręgu.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zaduch, odór
antonimy:
(1.1) aromat
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. tęchnąć ndk., stęchnąć dk.
przym. stęchły, zatęchły
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „stęchlizna” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Alberto Angela, Jeden dzień w starożytnym Rzymie, Warszawa 2016, s.81
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.