spirytus (język polski)
spirytus (1.1)
- wymowa:
- IPA: [spʲiˈrɨtus], AS: [spʹirytus], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) spoż. chem. wysokoprocentowy roztwór wodny alkoholu etylowego[1]; zob. też spirytus w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik spirytus spirytusy dopełniacz spirytusu spirytusów celownik spirytusowi spirytusom biernik spirytus spirytusy narzędnik spirytusem spirytusami miejscownik spirytusie spirytusach wołacz spirytusie spirytusy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) butelka / kieliszek spirytusu • destylować / oczyszczać spirytus
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) roztwór
- hiponimy:
- (1.1) denaturat
- holonimy:
- meronimy:
- (1.1) etanol, woda
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. spirytualia nmos
- zdrobn. spirytusik mrz
- przym. spirytusowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Spiritus → alkohol[2] < łac. spīritus → tchnienie, duch[3] w nawiązaniu do zwrotu spīritus vīnī → duch wina
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) spirit
- białoruski: (1.1) спірт m
- hiszpański: (1.1) espíritu m
- niemiecki: (1.1) Spiritus m, Sprit m
- połabski: (1.1) barvin m, spirytusu brandevińă m
- rosyjski: (1.1) спирт m
- ukraiński: (1.1) спирт m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.