spadochron (język polski)

spadochron (1.1)
wymowa:
IPA: [spaˈdɔxrɔ̃n], AS: [spadoχrõn], zjawiska fonetyczne: nazal.
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) urządzenie z mocnego materiału, które pod wpływem ciągu powietrza otwiera się w formie parasola i służy do hamowania prędkości opadania lub przemieszczania się ciał
(1.2) środ. uczn. plecak z książkami[1]
(1.3) środ. więz. rozbój polegający na nakryciu głowy ofierze i pobiciu jej[1]
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Znów śniło mu się, że czasza spadochronu się nie otworzyła.
składnia:
kolokacje:
(1.1) spadochron hamulcowy / oporowy / osobowy / ratowniczy / ratunkowy / rezystancyjny / szybujący / towarowy / transportowy / wyczynowy / zapasowy • wylądować na spadochronie • czasza spadochronu • wyskoczyć ze spadochronem • wyskoczyć na spadochronie
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. spadochroniarstwo n, spadochroniarz m, spadochroniarka ż
zdrobn. spadochronik m
przym. spadochronowy, spadochroniarski
związki frazeologiczne:
gasić spadochron • spadochron się nie otworzył • złoty spadochron
etymologia:
pol. spadać + chronić
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 Hasło „spadochron” w: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, red. Halina Zgółkowa, t. 39, Wydawnictwo Kurpisz, Poznań 1994-2005, ISBN 83-900203-3-5, s. 373.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.