smarkateria (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌsmarkaˈtɛrʲja], AS: [smarkaterʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) lekcew. o młodych, niedojrzałych ludziach[1]
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik smarkateria dopełniacz smarkaterii celownik smarkaterii biernik smarkaterię narzędnik smarkaterią miejscownik smarkaterii wołacz smarkaterio - przykłady:
- (1.1) A do zrozumienia materii literackiej, do zrozumienia istotnego piękna Fredowskiego dzieła smarkateria jeszcze nie dojrzała.[2]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) posp. grub. pogard. gówniarzeria
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. smarkacz mos, smark mos/mrz, smarkula ż, smarkanie n
- przym. smarkaty, zasmarkany, smarkaczowski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „smarkateria” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Opowiadania drastyczne, Jan Brzechwa, 1968 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.