smalec (język polski)
łyżka smalcu (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈsmalɛʦ̑], AS: [smalec]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) spoż. kulin. białawy tłuszcz zwierzęcy o półstałej konsystencji, uzyskiwany z sadła lub słoniny, używany do smażenia lub jako dodatek do pieczywa; zob. też smalec w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) [1]
przypadek liczba pojedyncza mianownik smalec dopełniacz smalcu celownik smalcowi biernik smalec narzędnik smalcem miejscownik smalcu wołacz smalcu - przykłady:
- (1.1) Uwielbiam chleb ze smalcem.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) smalec wieprzowy / gęsi • smalec domowy / sklepowy • smalec ze skwarkami • chleb ze smalcem • smarować chleb smalcem • smażyć coś na smalcu
- synonimy:
- (1.1) pot. szmalec; gw. (Śląsk Cieszyński) szmolec, gw. (Górny Śląsk) tuste
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- śwn. smalz[2] < swn. smalz[3]
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) lard
- galicyjski: (1.1) manteiga ż
- górnołużycki: (1.1) tuchla ż
- hiszpański: (1.1) manteca ż
- irlandzki: (1.1) blonag ż
- jidysz: (1.1) przede wszystkim gęsi שמאַלץ ż / n (szmalc)
- kaszubski: (1.1) szmôłt m
- nowogrecki: (1.1) λαρδί n
- rosyjski: (1.1) смалец m, сало n
- tuvalu: (1.1) gako
- ukraiński: (1.1) смалець m
- wilamowski: (1.1) śmar n, śmolc m, šmołc m
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑
Hasło „smalec” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN. - ↑ Hasło „Schmalz” w: Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache, Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.