skrzyp (język polski)

skrzyp (1.1)

wymowa:

IPA: [skʃɨp], AS: [skšyp], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) Equisetum L.^[1], roślina z monotypowej rodziny skrzypowatych; zob. też skrzyp w Wikipedii

(1.2) nazwa dźwięku wydawanego przez skrzypiące przedmioty

wykrzyknik

(2.1) onomatopeja naśladująca skrzypienie

czasownik, forma fleksyjna

(3.1) 2. os. lp rozk. od: skrzypieć

(3.2) 2. os. lp rozk. od: skrzypać

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	skrzyp	skrzypy
dopełniacz	skrzypu	skrzypów
celownik	skrzypowi	skrzypom
biernik	skrzyp	skrzypy
narzędnik	skrzypem	skrzypami
miejscownik	skrzypie	skrzypach
wołacz	skrzypie	skrzypy

(1.2) nieodm.

(2.1) nieodm.

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) lud. psi ogon^[2], świńskie orzechy^[3], st.pol. lud. chwoszczka^[4]

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. skrzypienie n, skrzypce nmos, skrzypki nmos, skrzypek m, skrzypaczka ż

czas. skrzypnąć, skrzypieć ndk., zaskrzypieć dk., skrzypać

przym. skrzypowaty, skrzypowy, skrzypcowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) horsetail
• baskijski: (1.1) azeri-buztan, eztainu-belar
• białoruski: (1.1) хвошч m
• bułgarski: (1.1) хвощ m
• francuski: (1.1) prêle ż, prèle ż
• hiszpański: (1.1) cola de caballo ż
• niemiecki: (1.1) Schachtelhalm m
• nowogrecki: (1.1) πολυκόμπι n, κοντυλόχορτο n
• rosyjski: (1.1) хвощ m
• słowacki: (1.1) praslička ż
• ukraiński: (1.1) хвощ m
• włoski: (1.1) coda di cavallo ż, equiseto m

źródła: