monotypowy (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) biol. syst. związany z monotypem, dotyczący monotypu

(1.2) druk. związany z monotypem, dotyczący monotypu

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	monotypowy		monotypowa	monotypowe	monotypowi	monotypowe
dopełniacz	monotypowego		monotypowej	monotypowego	monotypowych
celownik	monotypowemu		monotypowej	monotypowemu	monotypowym
biernik	monotypowego	monotypowy	monotypową	monotypowe	monotypowych	monotypowe
narzędnik	monotypowym		monotypową	monotypowym	monotypowymi
miejscownik	monotypowym		monotypowej	monotypowym	monotypowych
wołacz	monotypowy		monotypowa	monotypowe	monotypowi	monotypowe
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Kolczatka australijska jest jedynym przedstawicielem monotypowego rodzaju kolczatka.

(1.1) Pogląd ten uzasadniany bywa badaniami antropologicznymi wskazującymi, że gatunek Homo sapiens jest monotypowy^[1].

(1.1) Matryca – w tradycyjnym zecerstwie służyła do odlewania czcionek lub też mechanicznego składu tekstu (monotypowego lub linotypowego)^[2].

składnia:

kolokacje:

(1.1) takson monotypowy • gatunek / rodzaj monotypowy

(1.2) skład monotypowy

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. monotyp mrz, monotypowość ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. monotyp + -owy

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) monotypic
• czeski: (1.1) monotypický
• duński: (1.1) monotypisk
• fiński: (1.1) monotyyppinen
• francuski: (1.1) monotypique
• hiszpański: (1.1) monotípico
• kataloński: (1.1) monotípic
• niderlandzki: (1.1) monotypisch
• niemiecki: (1.1) monotypisch
• norweski (bokmål): (1.1) monotypisk
• norweski (nynorsk): (1.1) monotypisk
• portugalski: (1.1) monotípico
• rumuński: (1.1) monotipic
• szwedzki: (1.1) monotypisk
• ukraiński: (1.1) монотипний (monotipnij)
• włoski: (1.1) monotipico

źródła: