schwytać (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈsxfɨtaʨ̑], AS: [sχfytać], zjawiska fonetyczne: post. utr. dźw.
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

(1.1) książk. złapać
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Zastawiłem świetne wnyki, ale przez całą zimę nawet marnego zająca nie udało mi się schwytać.
składnia:
kolokacje:
(1.1) schwytać ptaka/zwierzę, schwytać w sidła, schwytać zbiega, schwytać do niewoli
synonimy:
(1.1) złapać, pojmać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. chwytać ndk., chwycić dk., schwycić dk., uchwycić dk.
rzecz. schwytanie n, chwyt m
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.