sękaty (język polski)

wymowa:
IPA: [sɛ̃ŋˈkatɨ], AS: [sẽŋkaty], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ę 
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) pokryty sękami
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Wypadały teraz przed jego oczy smugi zarośli, jakich jeszcze nigdy nie widział, płoty z sękatych, nieociosanych żerdzi, na których wisiały przedziwne, niezmiernie długie sople lodu[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sęk m, sękatość n, sękacz mrz
przym. sękowy
związki frazeologiczne:
sękata dusza / natura • sękate palce
etymologia:
pol. sęk + -aty
uwagi:
(1.1) por. sękowy
tłumaczenia:
źródła:
  1. Stefan Żeromski: Syzyfowe prace
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.