rozmaryn (język polski)

rozmaryn (1.2)
rozmaryn (1.3)
wymowa:
IPA: [rɔzˈmarɨ̃n], AS: [rozmarỹn], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. Rosmarinus L.[1], rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych; zob. też rozmaryn w Wikipedii
(1.2) bot. roślina z jednego z gatunków rodzaju rozmaryn (1.1)
(1.3) kulin. przyprawa uzyskana ze świeżych lub wysuszonych liści rozmarynu (1.2)
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.2) Rozmaryn uprawiany jest ze względu na dużą zawartość olejków eterycznych.
(1.3) Dodaj rozmarynu do makaronu, będzie lepiej smakował.
składnia:
kolokacje:
(1.2) rozmaryn lekarski
synonimy:
(1.2) st.pol. bagno borowe[2]
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) rodzaj
(1.2) roślina
(1.3) przyprawa
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rozmarynowiec m, Rozmarynów m
zdrobn. rozmarynek m
przym. rozmarynowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. rosmarinus < łac. ros + marinusróża morska
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Rosmarinus” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
  2. Stanisław Dobrzycki, Zdobycze językoznawstwa polskiego (ciąg dalszy), „Poradnik Językowy” nr 6–7/1904, s. 107.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.