rozmaryn (język polski)
- wymowa:
- IPA: [rɔzˈmarɨ̃n], AS: [rozmarỹn], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) bot. Rosmarinus L.[1], rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych; zob. też rozmaryn w Wikipedii
- (1.2) bot. roślina z jednego z gatunków rodzaju rozmaryn (1.1)
- (1.3) kulin. przyprawa uzyskana ze świeżych lub wysuszonych liści rozmarynu (1.2)
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik rozmaryn rozmaryny dopełniacz rozmarynu rozmarynów celownik rozmarynowi rozmarynom biernik rozmaryn rozmaryny narzędnik rozmarynem rozmarynami miejscownik rozmarynie rozmarynach wołacz rozmarynie rozmaryny - przykłady:
- (1.2) Rozmaryn uprawiany jest ze względu na dużą zawartość olejków eterycznych.
- (1.3) Dodaj rozmarynu do makaronu, będzie lepiej smakował.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) rozmaryn lekarski
- synonimy:
- (1.2) st.pol. bagno borowe[2]
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) rodzaj
- (1.2) roślina
- (1.3) przyprawa
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. rozmarynowiec m, Rozmarynów m
- zdrobn. rozmarynek m
- przym. rozmarynowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. rosmarinus < łac. ros + marinus → róża morska
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) rosmarinus; (1.2) rosemary; (1.3) rosemary
- arabski: (1.1) algier. arab. اكليل
- czeski: (1.1) rozmarýn m
- duński: (1.1) rosmarin w; (1.2) rosmarin w; (1.3) rosmarin w
- francuski: (1.1) romarin m
- hiszpański: (1.1) rosmarino m
- łaciński: (1.1) Rosmarinus m; (1.2) rosmarinus m
- macedoński: (1.2) рузмарин m
- niderlandzki: (1.1) rozemarijn m
- niemiecki: (1.1) Rosmarin
- nowogrecki: (1.1) δεντρολίβανο n, αρισμαρί n
- portugalski: (1.1) rosmaninho m
- rosyjski: (1.1) розмарин m
- serbski: (1.2) рузмарин m
- ukraiński: (1.1) розмарин m
- wilamowski: (1.1) rozmȧrin m; (1.2) rozmȧrin m; (1.3) rozmȧrin m
- włoski: (1.1) rosmarino m
- źródła:
- ↑ Hasło „Rosmarinus” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
- ↑ Stanisław Dobrzycki, Zdobycze językoznawstwa polskiego (ciąg dalszy), „Poradnik Językowy” nr 6–7/1904, s. 107.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.