rokitnik (język polski)

rokitnik (1.2)

rokitnik (1.3)

wymowa:

IPA: [rɔˈcitʲɲik], AS: [roḱitʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub męskozwierzęcy

(1.1) bot. Hippophae L.^[1], rodzaj roślin krzewiastych z rodziny oliwnikowatych; zob. też rokitnik (roślina) w Wikipedii

(1.2) krzew z rodzaju rokitnika (1.1) o podłużnych, srebrzystych liściach i niewielkich, pomarańczowych owocach

(1.3) spoż. owoc rokitnika (1.2), bogaty w witaminę C

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rokitnik	rokitniki
dopełniacz	rokitnika	rokitników
celownik	rokitnikowi	rokitnikom
biernik	rokitnik / pot. rokitnika	rokitniki
narzędnik	rokitnikiem	rokitnikami
miejscownik	rokitniku	rokitnikach
wołacz	rokitniku	rokitniki

przykłady:

(1.1) Krzewy rokitnika można łatwo ukształtować w żywopłot.

składnia:

kolokacje:

(1.3) dżem z rokitnika

synonimy:

(1.1) rozmarynowiec

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. rokitnikowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Owoce

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) sea buckthorn, sea-buckthorn
• duński: (1.1) havtorn w, klittorn w; (1.2) havtorn w, klittorn w; (1.3) havtorn w, klittorn w
• inguski: (1.1) наркаш
• kazachski: (1.1) шырғанақ
• litewski: (1.1) šaltalankis m
• łaciński: (1.1) hippophae
• niemiecki: (1.1) Sanddorn m
• rosyjski: (1.1) облепи́ха ż; (1.2) облепи́ха ż
• udmurcki: (1.1) вӧёпу
• ukraiński: (1.1) обліпиха ż

źródła: