reformowalność (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co reformowalne
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik reformowalność reformowalności dopełniacz reformowalności reformowalności celownik reformowalności reformowalnościom biernik reformowalność reformowalności narzędnik reformowalnością reformowalnościami miejscownik reformowalności reformowalnościach wołacz reformowalności reformowalności - przykłady:
- składnia:
- (1.1) reformowalność + D.
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) niereformowalność
- hiperonimy:
- (1.1) podatność
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. reforma ż, reformatorstwo n, reformator m, reformatorka ż, reformizm m, reformista m, reformistka ż, reformowanie n, zreformowanie n, reformacja ż
- czas. reformować ndk., zreformować dk.
- przym. reformowalny, reformatorski, reformistyczny, formatywny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. reformowalny + -ość
- uwagi:
- Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1].
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „reformowalność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.