reformatorka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌrɛfɔrmaˈtɔrka], AS: [reformatorka], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) forma żeńska od: reformator
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik reformatorka reformatorki dopełniacz reformatorki reformatorek celownik reformatorce reformatorkom biernik reformatorkę reformatorki narzędnik reformatorką reformatorkami miejscownik reformatorce reformatorkach wołacz reformatorko reformatorki - przykłady:
- (1.1) Na zachodzie Europy Katarzyna II uważana była za reformatorkę i monarchinię oświeconą.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. reforma ż, reformowalność ż, reformatorstwo n, reformizm m, reformista m, reformistka ż, reformacja ż, reformowanie n, zreformowanie n
- forma męska reformator m
- czas. reformować ndk., zreformować dk.
- przym. reformowalny, reformatorski, reformistyczny, reformacyjny, formacyjny, formatywny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: reformator
- bułgarski: (1.1) реформаторка ż
- francuski: (1.1) réformatrice ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.