rebelia (język polski)

wymowa:
IPA: [rɛˈbɛlʲja], AS: [rebelʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zbrojny bunt przeciwko istniejącej władzy[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
(1.1) rebelia przeciwko + C.
kolokacje:
(1.1) antyrządowa / chłopska / kozacka / krwawa / robotnicza / studencka rebelia • wybuch rebelii • wszcząć / wywołać / wzniecić / popierać / stłumić rebelię
synonimy:
(1.1) insurekcja, powstanie, rokosz, rewolta
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) bunt
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rebeliant m, rebeliantka ż
przym. rebeliancki
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) od franc. rébellion[2], a to od łac. rebellio[3]
uwagi:
(1.1) zobacz też: bunt • insurekcja • powstanie • rewolta • rokosz
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „rebelia” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ Hasło „rebelia” w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. IV, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 41.
  3. ↑ Barbara Bartnicka, Język i my. 4, WSiP, Warszawa 1994, s. 129.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.