puenta (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) liter. myśl kończąca czyjąś wypowiedź lub utwór literacki[1]; zob. też puenta w Wikipedii
- (1.2) przen. zakończenie czegoś: procesu, działania lub sprawy, które nadaje im szczególny sens[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik puenta puenty dopełniacz puenty puent celownik puencie puentom biernik puentę puenty narzędnik puentą puentami miejscownik puencie puentach wołacz puento puenty - przykłady:
- (1.1) Ta historia jest ciekawa, ale puenta przy niej najciekawsza.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) pointa
- (1.2) pointa
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) sumacja
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. puentowanie n, spuentowanie n, puentylizm m, puentylista m
- czas. puentować ndk., spuentować dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. pointe → ostre zakończenie[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) punchline
- niemiecki: (1.1) Pointe ż
- szwedzki: (1.1) slutkläm w, slutpoäng w, sensmoral w
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.