psychoanalityk (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) psycholog, który stosuje psychoanalizę w leczeniu swoich pacjentów
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik psychoanalityk psychoanalitycy dopełniacz psychoanalityka psychoanalityków celownik psychoanalitykowi psychoanalitykom biernik psychoanalityka psychoanalityków narzędnik psychoanalitykiem psychoanalitykami miejscownik psychoanalityku psychoanalitykach wołacz psychoanalityku psychoanalitycy depr. M. i W. lm: (te) psychoanalityki[1] - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. psychoanaliza ż
- forma żeńska psychoanalityczka
- przym. psychoanalityczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) psychoanalyst
- baskijski: (1.1) psikoanalista
- białoruski: (1.1) псіхааналітык m
- estoński: (1.1) psühhoanalüütik
- francuski: (1.1) psychanalyste m ż
- hiszpański: (1.1) psicoanalista m, sicoanalista m
- niemiecki: (1.1) Psychoanalytiker m
- nowogrecki: (1.1) ψυχαναλυτής m
- rosyjski: (1.1) психоаналитик m
- szwedzki: (1.1) psykoanalytiker
- węgierski: (1.1) pszichoanalitikus
- włoski: (1.1) psicanalista m ż
- źródła:
- ↑
Hasło „psychoanalityk” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.