przetaczać (język polski)

mężczyzna przetacza (1.1) wózek
wymowa:
IPA: [pʃɛˈtaʧ̑aʨ̑], AS: [pšetačać], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. przetoczyć)

(1.1) przesuwać coś tocząc, obracając, turlając
(1.2) przesuwać coś tocząc, pchając lub ciągnąc coś znajdującego się na kołach
(1.3) przepompowywać płyn
(1.4) med. wprowadzać do układu krwionośnego krew lub jej składniki

czasownik zwrotny niedokonany przetaczać się (dk. przetoczyć się)

(2.1) przesuwać się powoli tocząc się na kołach
(2.2) przen. dziać się przez jakiś czas (i skończyć)
odmiana:
(1-2) koniugacja I
przykłady:
(2.2) Burza obecnie przetacza się nad doliną.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. przetoczyć dk.
rzecz. przetaczanie ndk., przetoczenie dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.