prymka (język polski)

prymka (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przest. porcja sprasowanego tytoniu przeznaczonego do żucia[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Nim odpowiedział, szturman włożył sobie w usta następną prymkę.
(1.1) Tutaj, w dymie konduktorskich fajek, w czadzie tytoniu, prymki, papierosów tułały się echa opowieści[2].
(1.1) Dam ci funt prymki – zaskamłał pojednawczo – zaraz jak tylko wydostanę, dalibóg[3]
składnia:
kolokacje:
(1.1) żuć prymkę
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Priem < zdrobn. niem. Priemchen < niderl. pruimśliwka (porcyjka)[4]
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) plug, chewing tobacco
  • niderlandzki: (1.1) pruimtabak m
  • niemiecki: (1.1) Priem m, Kautabak m, Mundtabak m
źródła:
  1. Małgorzata Szubert, Leksykon rzeczy minionych i przemijających, Warszawa 2004, s. 219.
  2. Stefan Grabiński, Sygnały. W Nowele, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1980, s. 147.
  3. Joseph Conrad, Murzyn z załogi Narcyza, Tow. Wydawnicze Ignis, Warszawa 1923, rozdz. IV.
  4. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „prymka” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.