prozaiczność (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co prozaiczne, przyziemne, powszednie
(1.2) cecha tego, co prozaiczne, niepoetyckie
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
(1.1) prozaiczność + D.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) przyziemność, szarzyzna
(1.2) niepoetyckość
antonimy:
(1.1) romantyczność
(1.2) poetyckość
hiperonimy:
(1.1) zwyczajność, zwykłość
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. proza ż, prozaizm m, prozaizacja ż, prozaista m, prozaik m, prozaiczka ż, prozatorstwo n, prozator m, prozatorka ż, prozaizacja ż, prozaizowanie n
czas. prozaizować
przym. prozaiczny, prozatorski
przysł. prozaicznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. prozaiczny + -ość
uwagi:
Formy potencjalne liczby mnogiej w tabeli odmiany zostały podane za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „prozaiczność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.