pravus (język łaciński)

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) krzywy, kręty[1], koślawy
(1.2) błędny, fałszywy, niedorzeczny, opaczny, niewłaściwy[2]
(1.3) nikczemny, zdeprawowany, zepsuty, podły[2]
(1.4) przewrotny, przekorny, wypaczony źle pojęty[2]
odmiana:
(1) prāv|us, ~a, ~um (deklinacja I-II)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pravitas ż
przysł. prave, praviter
przym. pravicordius, pravicors
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „pravus” w: Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 537.
  2. 1 2 3 Józef Korpanty, Słownik łacińsko-polski. I-Z, tom 2, Warszawa 2001, s. 513, ISBN 83-7195-472-7.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.