potrzask (język polski)

potrzask (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈpɔṭʃask], AS: [poṭšask], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.udziąs.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) łow. rodzaj pułapki kłusowniczej na zwierzęta w formie ostrych i silnych szczęk zatrzaskujących się po nadepnięciu; zob. też potrzask w Wikipedii
(1.2) wojsk. być okrążonym przez nieprzyjaciela
(1.3) książk. przen. być w sytuacji bez wyjścia
(1.4) daw. gw. więz. więzienie[1]
odmiana:
(1.1)
(1.2) blm
przykłady:
(1.3) Niech stół ich stanie się dla nich pułapką, / potrzaskiem ich biesiada ofiarna[2].
składnia:
kolokacje:
(1.2) wpaść w potrzask • być w potrzasku
synonimy:
(1.1) samotrzask
(1.3) matnia, pułapka, sak
(1.4) młyn[1], mykwa[1]
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) matnia
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. potrzaskanie n, trzask mrz
czas. trzaskać ndk., potrzaskać dk.
przym. potrzaskowy, trzaśnięty
związki frazeologiczne:
znaleźć się w potrzasku
etymologia:
pol. potrzaskać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 Słowniczek gwary więziennej, „Język Polski” nr 10/1913, s. 297.
  2. Księga Psalmów 69,23, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Augustyn Jankowski, Lech Stachowiak).
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.