potępienie (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od potępić
- (1.2) wyrok potępiający, wyrażenie silnej dezaprobaty, ostra krytyka
- (1.3) rel. w chrześcijaństwie: utrata zbawienia
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza mianownik potępienie dopełniacz potępienia celownik potępieniu biernik potępienie narzędnik potępieniem miejscownik potępieniu wołacz potępienie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) czyn zasługujący na potępienie
- synonimy:
- antonimy:
- (1.3) zbawienie
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. potępić dk., potępiać ndk.
- rzecz. potępieniec m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.2) reprehension, reprobation, animadversion, condemnation, censure; (1.3) damnation, perdition
- arabski: (1.2) لعن m
- baskijski: (1.2) gaitzespen
- francuski: (1.2) condamnation ż
- interlingua: (1.2) blasmo, disapprobation, condemnation; (1.3) damnation
- łaciński: (1.2) damnatio ż; (1.3) damnatio ż
- slovio: (1.2) osudenie
- włoski: (1.2) deprecazione ż, condanna ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.