politeja (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) obywatelstwo, prawa obywatelskie
- (1.2) polit. ustrój wyrożniony przez Arystotelesa, w założeniach charakteryzujący się rządami (wielu) obywateli dla dobra ogółu; zob. też politeja w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)[1] blm
przypadek liczba pojedyncza mianownik politeja dopełniacz politei celownik politei biernik politeję narzędnik politeją miejscownik politei wołacz politejo - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.2) demokracja
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- gr. πολιτεία < gr. πόλις (polis)
- uwagi:
- (1.1) pojęcie o szerokim znaczeniu, porównywane czasem do łac. civitas oraz ang. polity[2][3]
- (1.2) zob. monarchia, arystokracja, tyrania, oligarchia, demokracja
- (1.1-2) termin odmienia się w formie spolszczonej, jak i formie niespolszczonej w przypadku np. nazwy dialogu Platona[1]
- tłumaczenia:
- angielski: (1.2) politeia
- esperanto: (1.2) politeia
- francuski: (1.2) politie
- niemiecki: (1.2) Politie ż
- źródła:
- 1 2
Porada „politeia” w: Poradnia językowa PWN. - ↑ Henry George Liddell i Robert Scott, Leksykon grecko-angielski-(Wersja elektroniczna Perseusz), Oxford, UK 1996, ISBN 0-19-864226-1.
- ↑ The problem with POLITEIA as polity in Aristotle's Politics w: batesca.tripod.com.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.