pokutnica (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌpɔkutʲˈɲiʦ̑a], AS: [pokutʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) kobieta odbywająca pokutę
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pokutnica pokutnice dopełniacz pokutnicy pokutnic celownik pokutnicy pokutnicom biernik pokutnicę pokutnice narzędnik pokutnicą pokutnicami miejscownik pokutnicy pokutnicach wołacz pokutnico pokutnice - przykłady:
- (1.1) Drogą szła pokutnica odziana we włosiennicę.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pokuta, pokutnik, pokutowanie
- czas. pokutować
- przym. pokutny, pokutniczy
- przysł. pokutniczo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: pokutnik
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.