poetyzm (język polski)

wymowa:
IPA: [pɔˈɛtɨsm̥], AS: [poetysm̦], zjawiska fonetyczne: wygł.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) słowo lub konstrukcja charakterystyczne dla poezji[1]; zob. też poetyzm (element językowy) w Wikipedii
(1.2) poetyckość utworu lub wypowiedzi[1]
(1.3) literacki kierunek awangardowy powstały w Czechach w latach dwudziestych XX wieku; zob. też poetyzm w Wikipedii
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) poetyckość, poetyczność
antonimy:
(1.1) prozaizm
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. poetyzacja ż, poezja ż, poetyckość ż
czas. poetyzować
przym. poetycki
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.3) czes. poetismus
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 SJP.pl.
  2. 1 2 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.