pobratymiec (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) książk. członek tej samej grupy etnicznej
- (1.2) dobry przyjaciel
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pobratymiec pobratymcy dopełniacz pobratymca pobratymców celownik pobratymcowi pobratymcom biernik pobratymca pobratymców narzędnik pobratymcem pobratymcami miejscownik pobratymcu pobratymcach wołacz pobratymcu / pobratymcze pobratymcy depr. M. i W. lm: (te) pobratymce[1] - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) krajan, pobratymca, rodak
- (1.2) druh, przyjaciel
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pobratym mos, pobratymca mos, pobratymstwo n, braciszek mos, brat mos, bratek mos/mrz
- przym. pobratymczy
- przysł. pobratymczo
- czas. bratać
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- prasł. *pobratiti → zbratać
- uwagi:
- tłumaczenia:
- bułgarski: (1.2) побратим m
- źródła:
- ↑
Hasło „pobratymiec” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.