bratać (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) łączyć, jednoczyć, zespalać

czasownik zwrotny niedokonany bratać się (dk. brak)

(2.1) nawiązywać z kimś zażyłe, przyjacielskie stosunki
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(2.1) przyjaźnić się, kolegować się; pot. kumplować się, kumać się; przest. fraternizować się; podn. spoufalać się, poufalić się; być za pan brat, trzymać sztamę
antonimy:
(1.1) daw. rozbratać; współcz. rozłączyć, rozdzielić, oddzielić
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. brat mos, braciszek mos, bratul mos, brateńko mos, braciś mos, bratuszek mos, braciszeńko mos, bratunio mos, brachol mos, braciak mos, bracki mos, bractwo n, bratanek mos, bratanica ż, bratanka ż, bratowa ż, braterstwo n, brać ż, bratniak mos, bratek mrz, rozbrat mrz, pobratymstwo n, pobratymiec m, pobratymca m, bratczyk m, brataniec m, bratrzyk m, bratanie n, pobratanie n, rozbratanie n, zbratanie n
czas. pobratać dk., rozbratać dk., zbratać dk.
przym. braterski, bratni, pobratymczy, bracki
przysł. bratersko
wykrz. bracie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.