plemienny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [plɛ̃ˈmʲjɛ̃nːɨ], AS: [plẽmʹi ̯ẽ•ny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• gemin.• i → j
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) dotyczący plemienia, właściwy plemieniu i jego regułom
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik plemienny plemienna plemienne plemienni plemienne dopełniacz plemiennego plemiennej plemiennego plemiennych celownik plemiennemu plemiennej plemiennemu plemiennym biernik plemiennego plemienny plemienną plemienne plemiennych plemienne narzędnik plemiennym plemienną plemiennym plemiennymi miejscownik plemiennym plemiennej plemiennym plemiennych wołacz plemienny plemienna plemienne plemienni plemienne - przykłady:
- (1.1) Arabska tradycja nadała plemiennym przejawom nieposłuszeństwa kolektywną nazwę „ridda”, czyli apostazja, odrzucenie[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) relacje plemienne • walka / religia / tradycja plemienna • państwo plemienne
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. plemię n, plemienność ż
- przym. międzyplemienny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) tribal
- arabski: (1.1) قبلي
- białoruski: (1.1) племянны
- czeski: (1.1) plemenný
- hiszpański: (1.1) tribal, tribual
- nowogrecki: (1.1) φυλετικός
- rosyjski: (1.1) племенной
- słowacki: (1.1) kmeňový
- źródła:
- ↑ Paulina Lewicka, Wszystkie twarze imperium [w:] 14 wieków cywilizacji, której nie znamy. Historia Arabów. „Pomocnik Historyczny Polityki”, 11/2011, s. 25.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.