nieposłuszeństwo (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌɲɛpɔswuˈʃɛ̃j̃stfɔ], AS: [ńeposu̯ušẽĩ ̯stfo], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• rozs. artyk.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) cecha kogoś, kto jest nieposłuszny; brak posłuszeństwa
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik nieposłuszeństwo nieposłuszeństwa dopełniacz nieposłuszeństwa nieposłuszeństw celownik nieposłuszeństwu nieposłuszeństwom biernik nieposłuszeństwo nieposłuszeństwa narzędnik nieposłuszeństwem nieposłuszeństwami miejscownik nieposłuszeństwie nieposłuszeństwach wołacz nieposłuszeństwo nieposłuszeństwa - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) krnąbrność, niekarność, niesforność, niesubordynacja[1]
- antonimy:
- (1.1) posłuszeństwo
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. nieposłuszność ż
- przym. nieposłuszny
- przysł. nieposłusznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) defiance, disobedience
- arabski: (1.1) عصيان
- baskijski: (1.1) desobedientzia
- białoruski: (1.1) непаслушэнства n, непаслухмянасць ż
- duński: (1.1) ulydighed w
- esperanto: (1.1) malobeo
- francuski: (1.1) désobéissance ż
- hiszpański: (1.1) desobediencia ż
- kataloński: (1.1) desobediència ż
- nowogrecki: (1.1) παρακοή ż, ανυπακοή ż
- rosyjski: (1.1) непослушание n, неповиновение n
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.