padaczka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [paˈdaʧ̑ka], AS: [padačka]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) med. choroba cechująca się napadami padaczkowymi będącymi efektem przejściowych zaburzeń czynności mózgu, polegających na nadmiernych i gwałtownych, samorzutnych wyładowaniach bioelektrycznych w komórkach nerwowych; zob. też padaczka w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik padaczka dopełniacz padaczki celownik padaczce biernik padaczkę narzędnik padaczką miejscownik padaczce wołacz padaczko - przykłady:
- (1.1) W dzieciństwie miewał częste napady padaczki.
- (1.1) W nocy ratowałem chłopca z padaczką, który spadł z łóżka. Gdzie był personel?
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) epilepsja, kaduk
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. padaczkowy, padaczkowaty
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) epilepsy
- arabski: (1.1) صرع
- bengalski: (1.1) মৃগী
- białoruski: (1.1) падучка ż, эпілепсія ż
- bośniacki: (1.1) epilepsija
- bułgarski: (1.1) епилепсия ż
- duński: (1.1) epilepsi w
- esperanto: (1.1) epilepsio
- francuski: (1.1) épilepsie ż, comitialité, mal comitial, haut mal, mal caduc, mal sacré
- hiszpański: (1.1) epilepsia ż
- japoński: (1.1) てんかん
- niemiecki: (1.1) Epilepsie ż
- nowogrecki: (1.1) επιληψία ż
- perski: (1.1) صرع
- rosyjski: (1.1) эпиле́псия ż
- rumuński: (1.1) nevoie
- słowacki: (1.1) padúcnica ż, epilepsia ż
- szwedzki: (1.1) epilepsi w
- turecki: (1.1) epilepsi
- ukraiński: (1.1) епілепсія ż
- węgierski: (1.1) epilepszia
- wietnamski: (1.1) động kinh
- włoski: (1.1) epilessia
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.