płotkarka (język polski)
płotkarka (1.1)
- wymowa:
- IPA: [pwɔtˈkarka], AS: [pu̯otkarka]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) sportsmenka, która uprawia bieg przez płotki
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik płotkarka płotkarki dopełniacz płotkarki płotkarek celownik płotkarce płotkarkom biernik płotkarkę płotkarki narzędnik płotkarką płotkarkami miejscownik płotkarce płotkarkach wołacz płotkarko płotkarki - przykłady:
- (1.1) Brązowy medal Anny Olichwierczuk to na pewno przyjemna niespodzianka, choć przed mistrzostwami nasza płotkarka legitymowała się najlepszym wynikiem spośród tych rywalek, które przyjechały do Monachium[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) lekkoatletka, biegaczka
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. płotkarstwo n, płot m, płotek m
- forma męska płotkarz m
- przym. płotkarski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: płotkarz
- hiszpański: (1.1) vallista ż
- włoski: (1.1) ostacolista ż
- źródła:
- ↑ Artur Rolak, Stały podział – my i oni, „Gazeta Wrocławska”, 2002-08-12, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.